“Nieuwjaar is altijd een moment om terug te kijken naar het afgelopen jaar en vervolgens naar de toekomst,” begon de voorzitter. Sommige zakten al onderuit, wachtend op een ellelange toespraak. “Maar daar zal ik jullie niet mee vermoeien, per slot hebben we volgende maand de Algemene Leden Vergadering en dan komen deze onderwerpen ook al aan bod.” Vervolgens werd de open dag van 15 februari genoemd en werden de leden uitgenodigd om hieraan deel te nemen. Daarna passeerde de aankondiging van het Open Nederlandse Kampioenschappen (ONK), waarbij meteen werd medegedeeld dat de in te zenden bieren bij ons eigen gilde ingeleverd kunnen worden. “Vanavond zullen de wijnmakers het onderwerp ‘Duitse wijn’ en de bierbrouwers ‘Oud Hollandsch bier’ op de agenda, Dus het wordt een Europese avond. “Zo dat hebben we overleefd”, verzuchtte één van de leden opgelucht.
Voor de bierbrouwers was een bier gebrouwen naar een recept uit 1888, die in het boek ‘verloren bieren’ staat. Met daarin gruit (of te wel kruiden) verwerkt. Naast Pale Ale-, Cara-, Cara Red- en tarwemout zijn de gagel, zoethout, jeneverbes, berkenblad, duizendblad, rozemarijn, citroenverbena en heide gebruikt. Voor de houdbaarheid is toch maar [Edel] hop gebruikt. In het boek heeft Roel Mulder niet aangegeven welke hoeveelheden er gebruikt moeten worden, waardoor het makkelijk is een fout in de dosering te maken. In dit geval overheerst de citroenverbena. Net als bij het bier van toen, zat hier ook geen koolzuur op. Wat toch voor de moderne bierdrinker een gemis is.
Tijdens de lezing werd de geschiedenis van het bier opgerakeld vanaf 13.000 jaar geleden. Waarbij de ontdekking van een ‘brouwerij’ in de Reqefetgrot, nabij de huidige Israëlische stad Haifa, en het oudste bier recept uit het 3.900 jaar oude Sumerië, werden genoemd. Al snel bleek dat het gebruik van hop in het eerder genoemde recept best wel in de tijd past. Het gebruik van hop in bier werd in 822 beschreven door de Karolingische abt Adalard van Corbie. Het genoot geen grote populariteit, omdat men niet wist welke verhoudingen zij aan moesten houden. Dat kwam pas vier honderd jaar later toen Duitsers inhoudsmaten ging standaardiseren. Aan het einde van de lezing werd een Jopen Koyt, een sterk gruitbier, geproefd. “Het ruikt hetzelfde als het zelf gebrouwen bier”, was de overtuiging. “De eerste slok is beduidend zachter, maar na de tweede slok gaat het me toch een beetje tegen staan.”
Kortom: het is niet heel erg dat gruit in de loop van de eeuwen vervangen is door hop.
De wijnmakers kregen een presentatie over Duitse wijnen waarbij de focus bij de proeverij lag op rode Duitse wijnen. Een spannende proeverij omdat vooral witte Duitse wijnen bekendheid genieten. De lezing begon met een stukje historie over de Duitse wijnbouw. De wijnbouw in Duitsland is gebonden aan wettelijke regels. Er wordt hoofdzakelijk (95%) wijn gemaakt in de categorie Qualitätswein van de wettelijk toegestane druiven. Er zijn 13 Anbaugebiete waar de wijnen gemaakt mogen worden. Duitsland heeft ruim 100.000 ha teeltoppervlak waarvan ruim 10 miljoen hl. wijn af komt per jaar.
De klimaatverandering van deze eeuw heeft aanzienlijke impact op de wijnbouw. De kwaliteit is sterk verbeterd en vooral de rode wijnen zijn sterk in opkomst in Duitsland. Tijd dus om dit zelf eens te proeven en beoordelen. Er waren zes rode wijnen die rechtstreeks waren ingekocht bij de wijnhuizen in de Pfalz die Ellie, Jan Harmen, Jannie en Henk in hun wijnvakantie hadden bezocht. De bekende Dornfelder en Spätburgunder waren bewust niet opgenomen in de proeverij, omdat menigeen deze wijnen wel kent.
De proeverij begon met een Laurent met een mooie fruitige geur en volle smaak en afdronk, een mooie start. Daarna werd een Blaufränkisch gepresenteerd. Ook deze wijn had een mooie fruitige geur met tonen van kers en framboos. De wijn had iets meer zuur dan de Laurent en in de smaak werden lichte tannines waargenomen. De proeverij werd voortgezet met een Regent die ook in Nederland en bij onze gildeleden welbekend is. De wijn was prachtig in balans met een mooie geur en volle smaak.
Na een korte bijpraatpauze ging de proeverij verder met de wat zwaardere wijnen. We kregen een Dunkelfelder met licht eiken tonen. Een geweldige wijn met prachtige zachte tannines die goed in de smaak viel. Hierna werd een Cabernet Dorsa gepresenteerd. Een subtiele wijn met cassis- en houttonen. De proeverij werd afgesloten met een Cabernet Cubin. Een volle rode wijn met mooie fruittonen, een prachtige afsluiting.
Toen de prijzen van de gepresenteerde wijnen ter sprake kwamen werd gevraagd wat zo’n fles mag kosten. Tussen 10 en 15 euro werd geroepen en dat werd beaamd door de vinoloog in ons midden. Verrassend was het dat de wijnen allemaal rond de € 6,– (inkoopprijs bij het wijnhuis) lagen. De wijnen zijn met zorg geselecteerd en zijn niet te koop in Nederland. In Duitsland moet je voor dit soort wijnen naar de wijnboer en proeven. In de supermarkten zijn deze zeker niet te vinden en ook moet je niet blindelings een andere jaargang mee naar huis nemen, werd als tip meegeven. Conclusie, het bemachtigen van dit soort wijnen is niet gemakkelijk. Je moet ze altijd voorproeven en voldoende kennis hebben. We kijken terug op een mooie en leerzame avond.
